28 Ekim 2009 Çarşamba

Piedra ırmağının kıyısında oturdum ağladım - Paulo Coelho

Bir yazarın ik kitaplarını ustalık eserlerinden sonra okumamak gerekmiş..Hac ilk olmasına rağmen en yenisinden geri değildi..bu roman ise herhali ile bir çocuk . Anlatmak istediklerini sonraki kitapları ile daha yetkin söylecek Coelho. Bunda katolik tadı ağır basıyor , zaman geçtikçe hafifleyip , diğer tüm din ve düşünceleri daha rahat kucaklar hale gelecek.

Zamanda geriye dönmek gibi bu romanı okumak : )

En sevdiğim bölüm yine bir mektup oldu , buraya alıyorum ;

"Kimi zaman üstesinden gelemediğimiz bir hüzne gömüldüğümüz izlenimine kaptırırız kendimizi. Yaşadığımız günün büyülü anının geçip gittiğinin , buna karşın hiç bir şey yapmadığımızın farkına varırız. Oysa yaşam , büyüsünü ve güzelliğini kendi içinde gizlemektedir.

İçimizde yaşamayı sürdüren çocuğa kulak vermeliyiz. O çocuk büyülü anın hangi an olduğunu bilir . Onun gözyaşlarını kolayca bastırabiliriz , ama sesini boğamayız.

O çocuk varlığını hep sürdürür. O küçücük çocuklara ne mutlu ki gökyüzü krallığı onlarındır.

Yeniden doğmayı bilmezsek , yaşama , çocuk gözlerimizin saflığıyla ve heyecanıyla yeniden bakmayı başaramazsak , yaşamımızın bir anlamı kalmaz .

Canımıza türlü biçimlerde kıyabiliriz . Bedenlerini öldürmek isteyenler , Tanrının yasasını çiğnerler. Ruhlarını öldürmek isteyenler de aynı şeyi yaparlar , onların işlediği günahı insanlar açık seçik göremese de .

Yüreğimizde hala yaşayan çocuğun sözlerine kulak verelim. Onun varlığından utanç duymayalım. Yapayalnız bıraktığımız ve onu neredeyse hiç dinlemediğimiz için korkuya kapılmasına izin vermeyelim.

Varlığımızın dizginlerini biraz olsun eline verelim. O çocuk her günün bir sonraki günden farklı olduğunu bilir.

Yeniden sevildiğini hissettirecek biçimde davranalım ona. Onu hoşnut edelim - bu alışık olmadığımız biçimde davranmak anlamıan gelse de , başkalarına saçmalık gibi görünse de .

İnsanların bilgelik taslamasının Tanrı katında delilik olduğunu anımsayalım. Ruhumuzda barınan çocuğa kulak verirsek , gözlerimiz yeniden parlayacaktır. O çocukla temasımızı yitirmezsek , yaşamla yakınlığımızı da yitirmeyiz. "

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder